Duikkevers, leden van de familie Dytiscidae, zijn fascinerende waterinsecten die bekend staan om hun roofzuchtige en vleesetende karakter.Deze geboren jagers beschikken over unieke aanpassingen die hen zeer effectief maken in het vangen en consumeren van hun prooi, zelfs als deze groter is dan zijzelf.
Dat is de reden waarom hun aanwezigheid in een aquarium, vooral in die waarin kleine vissen en garnalen leven, tot grote problemen kan en zal leiden.
In dit artikel zal ik dieper ingaan op de fysieke kenmerken, voedingsvoorkeuren, levenscyclus en habitatvereisten van duikkevers en hun larven.Ik zal ook de potentiële risico's en overwegingen benadrukken die gepaard gaan met het houden van duikkevers in aquaria, vooral in contexten waar ze het welzijn van kleine vis- en garnalenpopulaties in gevaar kunnen brengen.
Etymologie van Dytiscidae
De familienaam ‘Dytiscidae’ is afgeleid van het Griekse woord ‘dytikos’, wat ‘in staat om te zwemmen’ of ‘met betrekking tot duiken’ betekent.Deze naam weerspiegelt treffend de wateraard en het zwemvermogen van de kevers die tot deze familie behoren.
De naam “Dytiscidae” werd in 1802 bedacht door de Franse entomoloog Pierre André Latreille toen hij de familieclassificatie vaststelde.Latreille staat bekend om zijn belangrijke bijdragen op het gebied van de entomologie en de vaststelling van de moderne insectentaxonomie.
Wat betreft hun gewone naam “Duikkevers”, deze naam kregen ze vanwege hun uitzonderlijke vermogen om in water te duiken en te zwemmen.
Evolutionaire geschiedenis van duikkevers
Duikkevers zijn ontstaan tijdens het Mesozoïcum (ongeveer 252,2 miljoen jaar geleden).
In de loop van de tijd hebben ze diversificatie ondergaan, wat heeft geresulteerd in de ontwikkeling van talloze soorten met verschillende lichaamsvormen, maten en ecologische voorkeuren.
Dit evolutionaire proces heeft het mogelijk gemaakt dat duikkevers wereldwijd verschillende zoetwaterhabitats bezetten en succesvolle waterroofdieren zijn geworden.
Taxonomie van duikkevers
Het exacte aantal soorten is onderwerp van voortdurend onderzoek, omdat er voortdurend nieuwe soorten worden ontdekt en gerapporteerd.
Momenteel waren er wereldwijd ongeveer 4.200 soorten duikkevers.
Verspreiding en leefgebied van duikkevers
Duikkevers hebben een wijdverbreide verspreiding.Kortom, deze kevers zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica.
Waterkevers leven meestal in stilstaande waterlichamen (zoals meren, moerassen, vijvers of langzaam stromende rivieren) en geven de voorkeur aan diepere wateren met overvloedige vegetatie en rijke dierenpopulaties die hen van een ruime voedselvoorziening kunnen voorzien.
Beschrijving van duikkevers
De lichaamsstructuur van duikkevers is goed aangepast aan hun waterlevensstijl en roofzuchtig gedrag.
Lichaamsvorm: Duikkevers hebben een langwerpige, afgeplatte en hydrodynamische lichaamsvorm, waardoor ze efficiënt door water kunnen bewegen.
Grootte: De grootte van duikkevers kan variëren, afhankelijk van de soort.Sommige grotere soorten kunnen wel 4 cm lang worden.
Kleur: Duikkevers hebben vaak zwarte of donkerbruine tot donkergroene of bronzen lichamen.De kleur helpt hen op te gaan in hun wateromgeving.
Kop: De kop van een duikende kever is relatief groot en goed ontwikkeld.De ogen zijn meestal prominent aanwezig en bieden uitstekend zicht, zowel boven als onder het wateroppervlak.Ze hebben ook lange, slanke antennes, meestal gesegmenteerd, die ze gebruiken voor sensorische doeleinden (het detecteren van trillingen in het water).
Vleugels: Duikkevers hebben twee paar vleugels.Wanneer de kevers zwemmen, worden de vleugels tegen hun lichaam gevouwen gehouden.Ze kunnen vliegen en gebruiken hun vleugels om zich te verspreiden en nieuwe leefgebieden te vinden.
De voorvleugels zijn veranderd in harde, beschermende hoezen, dekschilden genaamd, die de delicate achtervleugels en het lichaam helpen beschermen wanneer de kever niet vliegt.De dekschilden zijn vaak gegroefd of geribbeld, wat bijdraagt aan het gestroomlijnde uiterlijk van de kever.
Poten: Duikkevers hebben 6 poten.De voor- en middenpoten worden gebruikt voor het vangen van prooien en het manoeuvreren in hun omgeving.De achterpoten zijn aangepast tot afgeplatte, peddelachtige structuren die bekend staan als roeispaanachtige benen of zwempoten.Deze poten zijn omzoomd met haren of borstelharen die ervoor zorgen dat de kever gemakkelijk door het water wordt voortbewogen.
Met zulke perfecte peddelachtige poten zwemt de kever zo snel dat hij kan concurreren met vissen.
Buik: De buik van een duikende kever is langwerpig en loopt vaak taps toe naar achteren.Het bestaat uit verschillende segmenten en herbergt belangrijke organen zoals het spijsverterings-, voortplantings- en ademhalingssysteem.
Ademhalingsstructuren.Duikkevers hebben een paar siphonen, dit zijn kleine openingen aan de onderkant van de buik.Dankzij de siphonen kunnen ze zuurstof uit de lucht halen, die ze onder hun elytra opslaan en gebruiken voor ademhaling als ze onder water zijn.
Profiel van duikkevers - Monsters in garnalen- en aquariums - Ademhalingsstructuren Voordat duikende kevers onder water duiken, vangen duikende kevers een luchtbel op onder hun dekschilden.Deze luchtbel fungeert als een hydrostatisch apparaat en een tijdelijke zuurstoftoevoer, waardoor ze 10 – 15 minuten onder water kunnen blijven.
Daarna strekken ze hun achterpoten uit om de oppervlaktespanning van het water te doorbreken, waardoor ingesloten lucht vrijkomt en een nieuwe luchtbel ontstaat voor de volgende duik.
Levenscyclus van duikkevers
De levenscyclus van duikkevers bestaat uit 4 verschillende fasen: ei, larve, pop en volwassene.
1. Eistadium: Na het paren leggen vrouwelijke duikkevers hun eieren op of in de buurt van waterplanten, onder water gelegen puin of in de grond nabij de waterkant.
Afhankelijk van de soort en de omgevingsomstandigheden duurt de incubatietijd gewoonlijk 7 – 30 dagen.
2. Larvenstadium: Zodra de eieren uitkomen, komen de duikende keverlarven tevoorschijn.De larven zijn aquatisch en ondergaan ontwikkeling in het water.
Profiel van duikkevers - Monsters in garnalen en aquaria - Larven van duikkevers Larven van duikkevers worden vaak "watertijgers" genoemd vanwege hun woeste uiterlijk en roofzuchtige karakter.
Ze hebben grof gesegmenteerde langwerpige lichamen.De platte kop heeft aan elke kant zes kleine ogen en aan elke kant een paar ongelooflijk enorme kaken.Net als de volwassen kever ademt de larve atmosferische lucht in door het achterste uiteinde van zijn lichaam uit het water te steken.
Het karakter van de larve komt perfect overeen met zijn uiterlijk: zijn enige levensdoel is het vangen en verslinden van zoveel mogelijk prooien.
De larven jagen actief op en voeden zich met kleine waterorganismen, waarbij ze verschillende keren groeien en vervellen terwijl ze verschillende stadia doorlopen.Het larvenstadium kan enkele weken tot enkele maanden duren, afhankelijk van de soort en de omgevingsomstandigheden.
3. Popstadium: Wanneer de larve volwassen is, komt hij op het land terecht, begraaft zichzelf en ondergaat een verpopping.
Tijdens deze fase transformeren de larven in hun volwassen vorm in een beschermend omhulsel dat een poppenkamer wordt genoemd.
Het popstadium duurt doorgaans enkele dagen tot een paar weken.
4. Volwassen stadium: Zodra de metamorfose voltooid is, komt de volwassen duikende kever uit de popkamer en stijgt naar het wateroppervlak.
In dit stadium hebben ze volledig ontwikkelde vleugels en kunnen ze vliegen.Volwassen duikkevers zijn geslachtsrijp en klaar om zich voort te planten.
Duikkevers worden niet als sociale insecten beschouwd.Ze vertonen niet het complexe sociale gedrag dat je wel ziet bij sommige andere insectengroepen, zoals mieren en bijen.In plaats daarvan zijn duikende kevers in de eerste plaats solitaire wezens, die zich concentreren op hun individuele overleving en voortplanting.
De levensduur van duikkevers kan variëren, afhankelijk van de soort en de omgevingsomstandigheden, en varieert over het algemeen van 1 tot 4 jaar.
Reproductie van duikkevers
Profiel van duikende kevers - Monsters in garnalen- en aquariums paring Het paringsgedrag en de voortplantingsstrategieën kunnen enigszins variëren tussen de verschillende soorten duikende kevers, maar het algemene proces omvat de volgende stappen:
1. Verkering: Bij duikende kevers is er meestal geen sprake van verkering.
2. Copulatie: Bij veel duikkevers hebben mannetjes gespecialiseerde grijpstructuren (zuignappen) op hun voorpoten die worden gebruikt om zich tijdens het paren aan de achterkant van vrouwtjes te hechten.
Interessant feit: mannetjes kunnen soms zo graag met vrouwtjes paren, dat vrouwtjes zelfs kunnen verdrinken omdat mannetjes aan de top blijven en toegang hebben tot zuurstof, terwijl vrouwtjes dat niet hebben.
3. Bemesting.Het mannetje brengt sperma over op het vrouwtje via een voortplantingsorgaan dat de aedeagus wordt genoemd.Het vrouwtje bewaart het sperma voor latere bevruchting.
4. Ovipositie: Na het paren hecht de vrouwelijke duikkever ze doorgaans aan ondergedompelde vegetatie of legt ze hun eieren af in de weefsels van onderwaterplanten door ze open te snijden met hun legboor.U kunt kleine gelige vlekken op het plantenweefsel opmerken.
Gemiddeld kunnen vrouwelijke duikkevers tijdens een broedseizoen enkele tientallen tot enkele honderden eieren leggen.De eieren zijn langwerpig en relatief groot (tot 0,2 inch of 7 mm).
Wat eten duikkevers?
Profiel van duikkevers - Monsters in garnalen- en aquariums - kikkers, vissen en salamanders eten Duikkevers zijn vleesetende roofdieren die zich voornamelijk voeden met een verscheidenheid aan levende waterorganismen, zoals:
kleine insecten,
insectenlarven (zoals libellennimfen of zelfs duikende keverlarven),
wormen,
slakken,
kikkervisjes,
kleine schaaldieren,
kleine vis,
en zelfs kleine amfibieën (salamanders, kikkers, enz.).
Het is bekend dat ze enig aasetergedrag vertonen, waarbij ze zich voeden met rottend organisch materiaal of aas.In tijden van voedselschaarste vertonen ze ook kannibalistisch gedrag.Grotere kevers zullen op kleinere individuen jagen.
Let op: Uiteraard variëren de specifieke voedselvoorkeuren van Duikkevers afhankelijk van de soort en hun grootte.Bij alle soorten kunnen ze een aanzienlijke hoeveelheid prooien consumeren in verhouding tot hun lichaamsgrootte.
Deze kevers staan bekend om hun vraatzuchtige eetlust en hun vermogen om prooien te vangen, zowel op het wateroppervlak als onder water.Het zijn opportunistische jagers, die hun scherpe visie en uitstekende zwemvaardigheden gebruiken om hun prooi te volgen en te vangen.
Duikkevers zijn actieve jagers.Ze vertonen meestal een actief roofzuchtig gedrag door actief hun prooi op te zoeken en te achtervolgen in plaats van te wachten tot deze naar hen toe komt.
Deze kevers zijn zeer bekwame en behendige roofdieren in het watermilieu.
Hun vermogen om snel te zwemmen en snel van richting te veranderen, stelt hen in staat actief hun prooi te achtervolgen en met precisie te grijpen.
Wat eten duikkeverslarven?
Duikkeverlarven zijn vleesetende roofdieren.Ze staan ook bekend om hun extreem agressieve voedingsgedrag.
Hoewel ze ook een breed dieet hebben en een grote verscheidenheid aan prooien kunnen consumeren, geven ze de voorkeur aan wormen, bloedzuigers, kikkervisjes en andere dieren die geen sterke exoskeletten hebben.
Dit komt door hun anatomische structuur.Duikkeverlarven hebben vaak gesloten mondopeningen en gebruiken kanalen in hun grote (sikkelachtige) onderkaken om spijsverteringsenzymen in de prooi te injecteren.Enzymen verlammen snel en doden het slachtoffer.
Daarom eet de larve tijdens het voeden zijn prooi niet op, maar zuigt hij de sappen op.De sikkelvormige kaken fungeren als een zuigapparaat, met een diepe groef langs de binnenrand, die dient om het vloeibare voedsel naar de darm te kanaliseren.
In tegenstelling tot hun ouders zijn duikkeverlarven passieve jagers en vertrouwen ze op stealth.Ze hebben uitstekend zicht en zijn gevoelig voor beweging in het water.
Wanneer een larve van een duikkever een prooi detecteert, stormt hij ernaar toe om hem te vangen met zijn grote onderkaken.
Is het veilig om duikkevers of hun larven in garnalen- of aquariums te hebben?
Garnalentank.Nee, het is absoluut niet veilig om duikkevers of hun larven in garnalentanks te hebben.Periode.
Het zal EXTREEM gevaarlijk en stressvol zijn voor de garnalen.Duikkevers zijn natuurlijke roofdieren en zullen garnalen en zelfs volwassen garnalen als potentiële prooi beschouwen.
Deze watermonsters hebben sterke kaken en kunnen binnen enkele seconden garnalen uit elkaar scheuren.Daarom is het ABSOLUUT NIET AANBEVOLEN om Duikkevers en garnalen samen in dezelfde tank te houden.
Aquarium.Duikkevers en hun larven kunnen zelfs vrij grote vissen aanvallen.In de natuur spelen zowel volwassen kevers als larven een belangrijke rol bij het uitputten van de vispopulatie door te jagen op verschillende soorten vis.
Het kan dus ook contraproductief zijn om ze in een aquarium te hebben.Tenzij je echt grote vissen hebt en deze niet kweekt.
Hoe komen duikkevers in aquaria?
Duikkevers kunnen op twee manieren in een aquarium terechtkomen:
Geen deksel: Duikkevers kunnen heel goed vliegen.Dus als uw ramen niet gesloten zijn en uw aquarium niet afgedekt is, kunnen ze eenvoudig vanuit de omgeving de tank in vliegen.
Waterplanten: Eieren van duikkevers kunnen via waterplanten uw aquarium binnenliften.Wanneer u nieuwe planten of decoratie aan uw aquarium toevoegt, inspecteer ze dan grondig en plaats ze in quarantaine op tekenen van parasieten.
Hoe kom je er vanaf in het aquarium?
Helaas zijn er niet veel effectieve methoden.Duikkevers en hun larven zijn behoorlijk winterharde dieren en kunnen vrijwel elke behandeling verdragen.
Handmatige verwijdering: Observeer het aquarium zorgvuldig en verwijder de duikende kevers handmatig met behulp van een visnet.
Vallen: Duikkevers houden van vlees.Plaats een ondiepe schaal met een lichtbron een nacht in de buurt van het wateroppervlak.De kevers worden door het licht aangetrokken en kunnen zich in de schaal verzamelen, waardoor ze gemakkelijker te verwijderen zijn.
Roofvissen: Introductie van roofvissen die zich van nature voeden met insecten.Deze watermonsters zijn hier echter ook relatief goed beschermd.
In geval van gevaar laten duikkevers een witachtige vloeistof (die lijkt op melk) onder hun borstplaat vrijkomen.Deze vloeistof heeft zeer corrosieve eigenschappen.Als gevolg hiervan vinden veel vissoorten ze niet smakelijk en vermijden ze ze.
Zijn duikkevers of hun larven giftig?
Nee, ze zijn niet giftig.
Duikkevers zijn niet agressief tegenover mensen en vermijden doorgaans contact tenzij ze zich bedreigd voelen.Dus als je ze probeert te vangen, kunnen ze defensief reageren door als reflexactie te bijten.
Vanwege hun krachtige onderkaken, die geschikt zijn om het exoskelet van hun prooi te doorboren, is hun beet behoorlijk pijnlijk.Het kan plaatselijke zwelling of jeuk veroorzaken.
Ten slotte
Duikkevers zijn voornamelijk waterinsecten en brengen het grootste deel van hun leven in water door.Ze zijn goed aangepast aan een waterlevensstijl en zijn uitstekende zwemmers.
Duikkevers en hun larven zijn aangeboren woeste roofdieren.Jagen is de hoofdactiviteit in hun leven.
Hun roofzuchtige instincten, in combinatie met hun gespecialiseerde anatomische kenmerken, stellen hen in staat een breed scala aan prooien te achtervolgen en te vangen, waaronder garnalen, jongen, kleine vissen en zelfs slakken.
Posttijd: 06-sep-2023